Gonartrose da articulación do xeonllo ten varios sinónimos: artrose, artrose, artrose. A enfermidade é un cambio non inflamatorio no tecido óseo de natureza dexenerativa-distrófica, que se desenvolve principalmente en persoas maiores e que moitas veces leva á discapacidade. De todas as enfermidades de carácter dexenerativo-distrófico, a gonartrose obsérvase con maior frecuencia (aproximadamente o 50% de todos os casos de enfermidades articulares).
A enfermidade chámase popularmente deposición de sal. Crese que o sal de mesa, que consumimos cos alimentos, se deposita nos tecidos. Non obstante, isto non é para nada certo. Os sales de calcio deposítanse nos tecidos, que se disolven no sangue e nos fluídos dos tecidos. Este proceso chámase calcificación (calcificación). Desenvólvese como resultado da regulación do metabolismo do calcio no corpo.
Que é a gonartrose
A gonartrosis desenvólvese como resultado da insuficiencia sanguínea dos vasos óseos, o que leva a cambios dexenerativos-distróficos no tecido cartilaginoso da articulación. En primeiro lugar, os procesos comezan a nivel molecular, que conducen á dexeneración da cartilaxe hialina. Exfolia, adelgaza, aparecen microgrietas e tamén cambia a súa cor natural. O proceso remata coa degradación completa (desaparición) da cartilaxe e a exposición do tecido óseo subxacente. O óso tamén sofre metamorfose, perdendo a cartilaxe que o protexe de danos e rozamentos, crece en exceso, engrosase, fórmanse espiñas nel, dóbrase e defórmase.
O mecanismo de desenvolvemento da artrose deformante (gonartrose) ten as seguintes fases de desenvolvemento:
- Os procesos metabólicos na cartilaxe ocorren coa participación da presión osmótica. Cando a presión aumenta, o líquido sinovial é liberado, e cando a presión baixa, é absorbido. Isto garante unha nutrición regular do tecido cartilaginoso. Con esforzo físico excesivo ou como consecuencia da vellez, os procesos metabólicos fallan. O líquido sinovial segrega cada vez menos e a presión sobre a cartilaxe fai que se adelgaze.
- Prodúcese a degradación das fibras de coláxeno, o que fai que o tecido da cartilaxe sexa inelástico e inelástico. Como resultado, pérdense as súas calidades de absorción de choques, xa que se observa o ablandamento e a disfunción dos condrocitos (células do tecido cartilaxinoso).
- A coherencia dos procesos metabólicos na articulación é perturbada. Isto leva á formación de osteofitos (crecementos patolóxicos no tecido óseo). Os osteófitos causan inervación da membrana sinovial, polo que se inflama e limita a mobilidade da articulación.
- Na maioría das veces, a artrose ocorre no interior do xeonllo, que está situado entre a rótula e o fémur. A patoloxía adoita ocorrer en atletas, así como en persoas de mediana e idade avanzada.
Motivos para o desenvolvemento da gonartrose
A enfermidade ocorre polas seguintes razóns:
- alteración do abastecemento de sangue;
- aumento da fraxilidade dos pequenos vasos;
- violación dos procesos metabólicos;
- sobrepeso e obesidade;
- lesións no xeonllo (grietas, roturas de ligamentos, fracturas, lesións de menisco);
- inflamación das articulacións (artrite reumatoide, reumatismo);
- estrés excesivo nas articulacións (xeralmente en atletas);
- alteracións nos sistemas hormonais e endócrinos;
- lesións antigas non tratadas;
- anomalías conxénitas e defectos de desenvolvemento das articulacións;
- herdanza.
Graos de gonartrose
A gonartrose ten tres graos de desenvolvemento:
- primeiro grao;
- segundo grao;
- terceiro grao.
Cada grao ten os seus propios síntomas, diferenzas características e métodos de tratamento. Polo tanto, non hai unha resposta clara á pregunta de como tratar a gonartrose. O tratamento da enfermidade depende da gravidade do seu grao.
Gonartrose da articulación do xeonllo 1o grao
A gonartrose da articulación do xeonllo de grao 1 é a primeira etapa da enfermidade, cando os signos da enfermidade aparecen moi lixeiramente ou están completamente ausentes. Moi raramente, unha persoa asocia dor e molestias leves no xeonllo cunha enfermidade grave, pospoñendo a visita ao médico. Mentres tanto, a enfermidade progresa cada día máis. Despois de todo, é nesta fase da enfermidade cando o tratamento terá máis éxito. Como regra xeral, a enfermidade é diagnosticada accidentalmente, cando se realizan radiografías noutro caso. Durante este período, o tratamento só pode incluír fisioterapia e exercicios.
A pesar de que nesta fase non hai síntomas graves, a capacidade de escoitar o seu corpo axudarache a non perder a primeira fase da enfermidade. Así, se prestas atención a ti mesmo, podes descubrir:
- dor leve no xeonllo;
- Ao flexionar e estender a articulación, obsérvase unha lixeira rixidez;
- un crunch no xeonllo, que ten un rango acústico diferente (pode ser un crack, un chirrido ou un crunch);
- deformidade incipiente do xeonllo;
- edema.
Métodos de tratamento da gonartrosis de primeiro grao
Neste caso, úsanse métodos de tratamento non farmacolóxicos:
- fisioterapia;
- fisioterapia;
- masaxe;
- osteopatía;
- tratamento sanitario.
O tratamento con procedementos fisioterapéuticos nesta fase ten un efecto notable. Ademais, o ámbito de aplicación da fisioterapia é bastante amplo. prescrito:
- terapia con láser;
- terapia magnética;
- iontoforese;
- UHF;
- terapia de parafina;
- terapia con ozoquerita;
- hidroterapia;
- baños de barro;
O exercicio terapéutico está indicado para o tratamento de todos os graos de desenvolvemento da enfermidade. É parte integrante do tratamento conxunto. Os exercicios regulares axudarán a eliminar os crujidos, a dor e a mobilidade limitada, restaurarán a facilidade de marcha, a confianza e a flexibilidade dos movementos. A educación física realízase diariamente baixo a supervisión dun kinesiterapeuta e non se detén mesmo despois de que a condición mellora. Cómpre lembrar que a fisioterapia converterase nun compañeiro permanente para tal paciente.
Os métodos tradicionais de tratamento son moi eficaces cun enfoque razoable e competente. Así, as molestias e os fenómenos desagradables no xeonllo na primeira fase da enfermidade pódense eliminar mediante os seguintes procedementos:
- compresas con alcohol;
- baños quentes para quentar o xeonllo;
- compresas con sal morna nunha bolsa;
- compresas con compoñentes medicinais.
A dieta xoga un papel importante no tratamento da artrose. En primeiro lugar, a dieta debe estar dirixida a regular o peso, como un factor clave para acelerar a progresión da enfermidade. As comidas deben ser correctas e equilibradas, así como fraccionadas (4-5 veces ao día). É importante incluír na túa dieta alimentos que restauren o tecido cartilaginoso (marmelada, marmelada de carne, marmelada de froitas, caldo de ósos).
Nalgúns casos, para o primeiro grao de artrose prescríbense condroprotectores. Estes son medicamentos que melloran a condición do tecido cartilaginoso e promoven a súa restauración. Son prescritos en cursos interna e externamente (en forma de pomadas, cremas e xeles).
Algúns especialistas xogan con seguridade e prescriben aos pacientes antiinflamatorios non esteroides do grupo de AINE. Non obstante, prescríbense en cursos curtos para evitar molestias e dor debido aos factores da menopausa e ao aumento do estrés. Estes medicamentos tamén se prescriben internamente e externamente.
A gonartrose de grao 2 da articulación do xeonllo maniféstase con síntomas significativos. Ademais, este grao ten varias formas de artrose:
- lado dereito, que afecta a articulación do xeonllo dereito;
- zurdo;
- unilateral, obsérvase dano nunha articulación do xeonllo;
- bilateral, cando ambas articulacións están implicadas no proceso patolóxico.
Nesta fase da enfermidade, obsérvanse os seguintes síntomas:
- a dor nas articulacións non é regular, adoita desenvolverse pola mañá, pero non todos os días, senón de cando en vez, ademais, é de curta duración e desaparece por si só, sen tomar analxésicos;
- ao camiñar durante moito tempo ou a carga excesiva, senten molestias e dor, polo que moitos intentan reducir a carga sobre a articulación, pero isto é incorrecto, xa que pode ocorrer necrose dos tecidos brandos;
- crujido no xeonllo, que se intensifica co movemento;
- a aparición de dor durante un período de diminución da presión atmosférica, cando diminúe, a presión do fluído na articulación aumenta, o que causa dor;
- cambios na estrutura do tecido da cartilaxe, que é visible nunha radiografía;
- estreitamento do espazo e do espazo común;
- a formación de osteofitos, que se ven nas fotografías en forma de tubérculos;
- obsérvase a deformación do tecido da cartilaxe;
- aparece a rixidez das articulacións.
Tratamento da gonartrosis de segundo grao
Nesta fase, non hai forma de prescindir do tratamento farmacolóxico. Polo tanto, o réxime de tratamento é o seguinte:
- medicamentos;
- condroprotectores;
- corticoides;
- tratamento con ácido hialurónico;
- fisioterapia;
- fisioterapia;
- masaxe;
- tratamento sanitario e balneario.
Fármacos antiinflamatorios non esteroides Os AINE prescríbense. Estes fármacos antiinflamatorios chámanse antiinflamatorios non esteroides porque actúan no noso organismo sobre substancias similares ás hormonas prostaglandinas. Teñen un triplo efecto: efectos antiinflamatorios, analxésicos e antipiréticos. Eliminan perfectamente a inflamación, a dor e axudan a restaurar a función articular.
Os condroprotectores son protectores da cartilaxe. Inclúen un análogo das substancias que compoñen o tecido natural da cartilaxe: condroitina e glucosamina. Son prescritos despois de que a fase aguda da enfermidade cese. Co uso a longo prazo proporcionan excelentes resultados.
O tratamento hormonal ten un efecto verdadeiramente máxico. Como regra xeral, introdúcense na cavidade articular en forma de inxeccións. Non obstante, por desgraza, o tratamento con medicamentos hormonais prescríbese en casos extremos, xa que teñen moitas reaccións adversas.
Os medicamentos con ácido hialurónico, que son análogos do líquido sinovial, protexen eficazmente o tecido da cartilaxe articular, reducen a fricción ósea e promoven a rápida restauración da cartilaxe.
Os métodos de tratamento auxiliares inclúen fisioterapia, masaxe, fisioterapia e tratamentos sanitarios e balnearios.
Gonartrose da articulación do xeonllo 3o grao
Esta é a fase máis difícil e perigosa do desenvolvemento da artrose. Manifesta-se cos seguintes síntomas:
- dor intensa constante;
- alteración da marcha;
- rixidez nos movementos;
- deformidade do xeonllo;
- aumento da dor cando o tempo cambia;
- estreitamento do espazo interarticular;
- cambios escleróticos na cartilaxe;
- son crujido ao moverse.
Cando se acumula o exudado (sinovite) na articulación, a forma do xeonllo suavizase e os tecidos dos lados sobresaen, o que se manifesta en molestias ao dobrar a perna.
Co terceiro grao de artrose, obsérvase danos en ambos os xeonllos, pero a inflamación tamén se produce só nun lado.
Os principais síntomas da artrose de terceiro grao son:
- artrose da articulación da cadeira;
- inflamación do menisco e dos tendóns;
- dor vascular no xeonllo.
Tratamento da gonartrose de grao 3
O tratamento da gonartrose da articulación do xeonllo de grao 3 é algo difícil. Despois de todo, é case imposible devolver as articulacións deformadas ao seu aspecto anterior. Polo tanto, o tratamento realízase na seguinte dirección:
- eliminación da inflamación;
- alivio da dor;
- devolvendo a articulación á mobilidade.
O primeiro paso é eliminar o inchazo, que está ben controlado por medicamentos antiinflamatorios non esteroides. Alivian de forma rápida e fiable o sufrimento do paciente. As inxeccións hormonais son un bo axente antiinflamatorio. A seguinte fase do tratamento son os condroprotectores, que impiden unha maior destrución da cartilaxe. Non obstante, en casos avanzados, o tratamento con estes medicamentos vólvese inútil. Ademais, o tratamento con produtos a base de ácido hialurónico non é totalmente efectivo. Ofrecen un alivio temporal e menor.
Nesta fase, a tracción ósea, que se combina con procedementos fisioterapéuticos, ten un bo efecto terapéutico. Durante a tracción, os ósos sepáranse, aumentando a distancia entre eles. A circulación sanguínea e os procesos metabólicos melloran, alivian os espasmos musculares. Para minimizar a carga ao camiñar, recoméndase aos pacientes camiñar cun bastón. A cana asume unha carga importante, que se destina á articulación.
En casos graves e avanzados, está indicada a intervención cirúrxica. As formas graves da enfermidade non responden a ningún tratamento conservador, polo que o tratamento cirúrxico é o único xeito de preservar a mobilidade e previr a discapacidade.
Son posibles as seguintes operacións:
- artrodese;
- artrólise;
- artroplastia;
- endoprótesis.
Unha parte importante do tratamento é o período de recuperación. Durante o período de rehabilitación, é necesario realizar exercicios que axuden a fortalecer os músculos da coxa, así como desenvolver unha marcha específica que aforre o membro dorido. O período de recuperación adoita ser longo e dura uns seis meses. Camiñar diariamente non pode substituír a fisioterapia, polo que definitivamente debes realizar os exercicios necesarios baixo a supervisión dun kinesioterapeuta.
Terapia de exercicios para a gonartrose da articulación do xeonllo
A ximnasia para a gonartrose aumenta a mobilidade articular, mellora a circulación sanguínea e fortalece o sistema ligamento-muscular.
Exercicios para a gonartrose da articulación do xeonllo:
- Nunha posición de pé, baixa os brazos e relaxa. Fai un exercicio de axitación con todo o corpo. A axitación debe ser leve.
- Dobra a perna no xeonllo e agarra o pé. Tira o talón cara á nádega, despois estira a perna cara adiante e coloca o talón diante de ti. Fai 20 aproximacións.
- Nunha posición de pé, coloque as palmas das mans sobre os xeonllos. Fai movementos circulares cun xeonllo e despois co outro. Fai 20 aproximacións.
- Colle unha manta, dobre en catro, axeonllarse e sacudir.
- Ponte a catro patas sobre a manta, camiña de xeonllos cara atrás e cara atrás, en diferentes direccións.
- Ponte de xeonllos, coloca as palmas das mans no chan. Baixa o peito ata o chan, estira os dous brazos cara adiante, despois tira as nádegas cara aos talóns, senta nelas sen levantar o peito do chan.
- Déitese sobre o teu lado esquerdo, levanta a perna dereita, intenta endereitala e intenta tirar o talón cara á parede. Realice o exercicio 12 veces, despois envólvese ao outro lado.
- Sente no chan coas pernas dobradas diante de ti. Estira o xeonllo da perna dereita cara á esquerda, despois endereitalo e estira o xeonllo para dobralo e devolvelo á súa posición orixinal. Fai o exercicio 12 veces, despois cambia de perna.
- Sente no chan, sen levantar os talóns do chan, endereita as pernas unha a unha. A continuación, dobre os xeonllos ao mesmo tempo sen levantalos do chan. Repita o exercicio 14 veces.
- Déitese de costas, tira a perna dobrada cara ao peito, agarra o dedo do pé coa man e intenta endereitar a perna.
- Deitado de costas, ata o expansor aos nocellos e asegura o outro extremo a un obxecto duradeiro (por exemplo, unha batería). Dobra suavemente e endereita as pernas, tirándoas cara ao peito.
- Ponte a catro patas, amarra o expansor aos teus nocellos, o outro extremo a un obxecto forte. Dobra suavemente e endereita a perna 15-20 veces.